เหตุผล เหตุให้เกิดทุกข์

เขียนอย่างนี้โดนถล่มแน่ เปิดประเด็นแบบนี้หาเรื่องโดนโจมตี เพราะทุกคนคิดด้วยเหตุผล จึงวนจนใจตนเอง เจ้าเหตุเจ้าผลจนลงนรกไป   ไม่กลัวหรอก หาเหตุผลมาเถียงเข้าไปเถอะ ยิ่งหายิ่งทุกข์ ยิ่งหายิ่งสร้างตัวตน มีผิดมีถูก มีกูมีมึง มึงทำไม่ดีมึงทำไม่ถูก กูทำถูก กูว่าอย่างนี้ถึงจะถูก กูไม่ได้ทำอะไรผิด อีกคนที่เป็นคู่กรณีก็ว่ากูไม่ผิด มึงนั่นล่ะผิด ตกลงทุกข์ทั้งคู่ มีเหตุผลทั้งคู่เลย ดีจริงทำไมทุกข์ทั้งคู่เลย หรือกูแค่จะสะท้อนความคิดเห็นเพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเฉยๆ จริงๆกูไม่ได้ต้องการอะไรตอบแทนนะ..พวกแมวปีนกำแพง ไม่มีผนังกำแพงแมวปีนขึ้นไม่ได้หรอก   ถ้าขับรถมาดีๆ อยู่ๆคันหน้าเบรคกระทันหันเพราะเด็กวิ่งตัดหน้า เราเหยียบเบรคทันหยุดสนิทเกือบชนคันหน้า คันหลังวิ่งตามเรามาไม่เห็นว่าอะไรเกิดขึ้นเบรคไม่ทันชนท้ายรถเราโครม!!!! ท้ายยุบกันชนพังไฟแตก ลงจากรถเจอหน้าคู่กรณีลงมาดูรถเขาก็พังเหมือนกัน เราด่าทอต่อว่าสารพัดถึงความประมาท ไม่ระวังและคนชนท้ายคนอื่นผิด   "เราเบรคทัน เขาเบรคไม่ทัน" เรื่องมันมีแค่นี้ล่ะ ผลที่ตามมาล่ะ? ก็แก้ไขไปซิ คนชนได้ต้องรับผิดชอบ ก็มีกฎหมายดูแลให้อยู่ก็ดำเนินการไป จะทุกข์ใจ โมโหโกรธาไปเพื่ออะไร "ก็รถเราพัง ไม่มีรถใช้ ลำบากเลย ตั้งหลายเดือนกว่าจะซ่อมเสร็จ เสียหายหมด รถเขาก็พังเหมือนกัน สิ่งต่างๆเหล่านี้เป็นผลที่เกิดขึ้นเพราะมีเหตุ รถเราคันที่ไม่เคยเกิดอุบัติเหตุมันเป็นอดีตไปแล้วและมันไม่มีอยู่จริงแล้ววินาทีนี้ จะไปหวนถึงอดีตเลียซากไปทำไม รถคันนั้นมันตายไปแล้วดับไปแล้ว ตรงหน้ามีรถพังรถป่วย เดี๋ยวก็ซ่อมไปแต่ไม่ได้กลับไปดีเหมือนเดิม เพราะไม่มีอะไรเหมือนเดิม มันเป็นของมันจากสภาพหนึ่งไปสู่อีกสภาพหนึ่ง นี่ล่ะสภาพทุกขัง ใครโง่ไปยึดสิ่งเป็นทุกข์ไม่ทุกข์ก็แปลกล่ะ มีไว้ใช้ไม่ได้มีไว้ยึด ก็มันอดเสียดายไม่ได้นี่ต้องให้เห็นความจริงปล่อยวางให้ได้แล้วก็ชำระ   รถไม่มีก็อยู่อย่างคนไม่มีรถ คนไม่มีรถเยอะแยะไป ไม่เห็นมีใครเป็นอะไร ดีซะอีกไม่ต้องขับเอง ไม่ปรุงให้มันทุกข์ มันไม่ทุกข์ขึ้นมาเองหรอก ทุกข์ไม่ได้มีมาก่อนนะ ทุกข์มีได้เพราะมีอวิชชาก่อน มีรถยึดรถก็ทุกข์ซิ ถ้าใช้รถเหมือนมีคนให้ยืมมาใช้ทุกๆวันก็จะมีความสะดวกสบาย วันไหนไม่มีเพราะเขาเอาคืน ก็กลับมามีความสุขแบบคนไม่มีรถ มีก็สุขไม่มีก็สุข เพราะความสุขมันอยู่ที่รถซะเมื่อไหร่ ความสุขมันอยู่ที่ใจต่างหากไม่เห็นจะเกี่ยวกับรถเลย รถแค่ให้ความสะดวกสบายเท่านั้นเอง   สรรพสิ่งมันเคยเป็นของเราหรือ นกเขาบินไปเกาะกิ่งไหนมันก็ร้อง "ของกู ของกู" กิ่งไม้ไม่เคยเป็นของของเขานกเราเลย มันเป็นของมันอย่างนั้นเอง   เหตุผลไปเถอะ กายใจนี้ยังไม่ใช่ของเราเลย จะเอาอะไรมาเป็นของเรา มีแต่ของทุกข์ มีแต่ของเกิดดับ สิ่งอันเกิดจากธรรมชาติที่มีรากเหง้ามาจากทุกข์จะสุขได้ยังไง รถพังทุกข์ไหมล่ะ?ไหนว่ารถทำให้สุขไง มันให้ความสุขแต่มีเงื่อนไขว่ามันต้องดีอย่างนี้ตลอดหรือถ้าจะแย่ลงต้องอยู่ในจุดที่ชั้นรับได้ แล้วคิดว่ามันจะเป็นไปดั่งใจได้ตลอดหรือ สรรพสิ่งในโลกนี้ เพราะมันเปลี่ยนแปลงตามเหตุปัจจัย ไม่ได้เกี่ยวกับใจของเราที่ไปตั้งไว้ลอยๆเลย