ภัยจะพิบัติไหมไม่รู้ แต่ใจพิบัติไปก่อนแล้ว

วันนี้ ยิ่งใกล้จะเปลี่ยนเข้าสู่ปี 2012 เรื่องของภัยพิบัติกลายเป็นกระแสที่มาแรงจริงๆ จนผมเองงงว่าวันนี้มีผู้สนใจธรรมะมากขึ้นหรืออย่างไร ยอดคนเข้าในเว็บสวนยินดีธรรมเพิ่มขึ้นบางวัน 1,000% คือ 10 เท่าจากเดิม แต่พอดูรายละเอียดของผู้ที่เข้ามา ส่วนใหญ่มาจากการ Search Google คำว่า "ด.ช.ปลาบู่" ทั้งนั้นเลยหรือไม่ก็ "ภัยพิบัติ 2012" ทุกวันนี้กระแสของภัยพิบัติแรงจริงๆ ว่าจะเกิดหรือไม่เกิด ถ้าไม่เกิดความตายก็น่ากลัวสำหรับคนไม่รู้อยู่ดี ถ้าเกิดก็เหลือ 2 ทางคือถ้าตายก็ตายไป ถ้าไม่ตายก็กลับมาโพสต์ด่าคนที่ไม่เชื่อ ด่ารัฐบาล แล้วคงมีคนที่เสียหายจากภัย กับคนที่ไม่โดนกับเขาด้วย แล้วก็กลัวอดตายต่อไปอีก หรือไม่ก็นั่งทุกข์จากการพลัดพราก รู้ไหมว่าความรู้สึกกังวลในความไม่แน่ นอนอย่างนี้เป็นทุกข์ พยายามจะหาคำตอบจากอะไรว่ามันจะเกิดหรือไม่เกิด ทำไมไม่รู้สึกว่าสภาพอย่างนี้เป็นความอึดอัดไม่สบายใจ ซึ่งมันเกิดกับเราทุกเรื่อง เพราะพอคิดไปถึงผลกระทบหากกิจการล่มสลาย ทรัพย์สินพังพินาศ สูญเสียคนที่รักไป มันล้วนเป็นทุกข์มาก เพราะอะไรรู้ไหม เพราะยังมี "ชาติ" คือการเกิด จึงเกิดทุกๆอย่างคือ ชรา มรณะ และในระหว่างการใช้ชีวิตอีก ในแต่ละวินาที ถอนหายใจดังๆไปเถอะ "เฮ้อ!" ออกเถอะตราบเท่าที่ยังมีทางอยู่ อย่ามัวหาคำตอบ หาเหตุผลอะไรให้มันมาก ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว ทำอย่างอื่นทำได้เต็มที่ทุกอย่าง ยากแค่ไหนไม่มีหวั่น ยกเว้นปฏิบัติเพื่อพ้นทุกข์มันยากเย็นเข็ญใจ วันนี้กลัวตายไหม? กลัว ขนาดทุกข์ขนาดนี้นะ คนก็ยังกล้วตายไม่อยากตาย เชื่อไหมว่า สัตว์นรก เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย ซึ่งทุกข์แสนสาหัสทุกๆวัน มันก็กลัวตายทั้งๆที่มันทุกข์มาก นึกว่ามันจะอยากตาย แต่เพราะความไม่รู้ มันกลัวตายยิ่งกว่า คนกลัวตายซะอีก ทั้งๆที่แต่ละขณะมันทุกข์ทรมานในขุมนรกเสียยิ่งกว่าเราอีก (คำของพระนาคเสนที่ตอบปัญหาพระเจ้ามิลินทร์) ถามตัวเองดูซิ แล้วคิดว่า เทวดา พรหม กลัวตายไหม? ถามตัวเองก็ได้ วันที่ท่านมีความสุขสบาย มีครอบครัวที่คุณพูดเองว่า Perfect มีงานที่คุณคิดว่ามัน Perfect ท่านรู้สึกว่า "เอาล่ะมีทุกอย่างแล้ว พร้อมที่จะพอแล้ว ไปสู่ทางหลุดพ้นดีกว่า ไม่เห็นมีอะไรเลย ทำไปก็อยู่อย่างนี้เรื่อยไป" เคยคิดอย่างนี้บ้างไหม หรือคิดแต่ทำไม่ได้แล้ว ก่อนจะมาถึงวันนี้ผู้ที่ประสบความ สำเร็จที่เคยตั้งเป้าหมายในชีวิตไว้ว่า หากฉันมีเท่านั้น เท่านี้ แลัวฉันจะมีความสุข วันนี้สุขหรือยัง พอหรือยัง พร้อมหรือยังล่ะ สำหรับการปล่อยวาง หรือตั้งเป้าใหม่ไปอีก หรือจะรู้เองเลยว่า มันกลายเป็นหนักกว่าเดิม ปากพูดไปเหมือนจะรู้ว่าหนัก แต่กูก็ทำต่อไปไม่หยุด ถึงวันนั้น ใช้ภาษิตที่ว่าไม่เห็นโลงไม่หลั่งน้ำตา ไม่ได้นะ เพราะมันไม่ทันได้เห็นโลงและไม่ทันได้หลั่งน้ำตา มันกระทันหันจนตาเบิ่งโพลง