หมอ..ได้โปรดอย่าโกหก

หาก ใครสักคนเป็นโรคร้าย เรื้อรังหมดทางเยียวยา ตายแน่นอนไม่มีรอด เราคิดว่าหมอควรจะบอกความจริงไหม? แล้วเราอยากให้หมอบอกความจริงหรือโกหกปลอบใจว่า ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็หาย อยากกินอะไรก็กินเถอะ ไม่เป็นไรหรอก อยากได้อย่างนั้นหรือ? ถ้าถามใจเรา เราก็คงอยากให้หมอพูดความจริงมาเลยไม่ว่ามันจะเจ็บปวดอย่างไรก็ว่ามา หากมีทางใดที่จะรักษาได้ไม่ว่าจะยากเย็นแสนเข็ญอย่างไรก็พูดมาตรงๆ ทำได้หรือทำไม่ได้ขอให้เราตัดสินใจเอง นี่มันสิทธิของเรา หมออย่าคิดแทน เกิดเป็นทุกข์ แก่เป็นทุกข์ เจ็บป่วยเป็นทุกข์ และ ตายเป็นทุกข์ เหล่านี้เป็นทุกข์ถูกพิพากษามาแล้ว ตายแน่นอน ผู้ที่ มีความเกิดเป็นธรรมดา มีความแก่เป็นธรรมดา มีความเจ็บเป็นธรรมดา มีความตายเป็นธรรมดา จะพ้นจากความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ด้วยการเจริญมรรคมีองค์ ๘ นี่คือทางรอดของสัตว์โลก พระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้วนำหนทางแห่งความพ้นทุกข์มาบอกไว้แล้ว ยากเย็นไหมในการเจริญ มรรค คงไม่เกินความสามารถของใครเพราะเป็นเพียงการถอดถอนความเห็นผิด ถอดถอนสิ่งที่เรายึดติด วางความยึดถือลง ส่วนความดับ ความสงบเย็น ความพ้นทุกข์จะเกิดขึ้นเอง เรื่องก็มีเท่านี้เอง หมอดีต้องพูดความจริง และเราต้องทำให้ได้เพราะโรคนี้เรื้อรังตามกัดกินไปตลอดอนันตกาล