บุญเกิดเมื่อให้หรือเกิดเมื่อเสร็จ

ทำบุญใส่บาตร ได้บุญตอนไหน? ตอนคิดจะให้ เริ่มไปซื้อของ ตื่นเช้ามาจัดเตรียม ยืนรอ พระมาจึงนิมนต์เอาของที่เตรียมมาใส่บาตร ทุกขั้นตอนเป็นบุญทั้งหมด ทำไมหรือ? หรือคิดว่าพระต้องฉันเราถึงได้บุญ ถ้าท่านเอาของเราไปขายเราไม่ได้บุญแถมเป็นการส่งเสริมการกระทำที่ผิดเราบาป ถ้าคิดอย่างนี้จะบาปจริงล่ะ เพราะคิดด้วยอำนาจอวิชชาคือความไม่รู้ อยู่ๆก็สร้างผู้ทุกข์ขึ้นมาซะอย่างนั้น ของเป็นบุญคิดจนบาปนี่ล่ะคน ทีของบาปจะคิดเป็นบุญ แบบนี้ยิ่งคิดยิ่งบาปเพราะมิจฉาทิฏฐิ อย่าหลงให้มาก บุญคืออะไรคือการชำระกิเลส เมื่ออาหารใส่ลงไปในบาตรก็เป็นอันจบหน้าที่แล้ว บุญได้แล้วมาตลอดแล้ว หากมารู้ว่าท่านเอาทานที่ได้ไปทำสิ่งไม่สมควร เราก็เลือกทำกับพระสุปฏิปันโนซิ นั่นการกระทำก็จะประกอบด้วยปัญญาเพิ่มขึ้นไปอีก นี่ก็สามารถนำไปเทียบเคียงกับการให้ในส่วนอื่นๆได้เช่นให้คนยากไร้ ให้ผู้ด้อยโอกาส ช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยาก จบที่การให้ไม่ยึด ปล่อยวางความดี แต่ไม่หยุดทำความดี ทำเพื่อผู้อื่น การทำบุญสร้างเสนาสนะก็เช่นกัน ตอนท่านพุทธทาสมีชีวิตคนถามท่านว่า มหรสพทางวิญญาณที่ท่านสร้างอยู่จะเสร็จเมื่อไหร่ (ตอนนั้นยังไม่มีหลังคาเลย) ท่านบอกว่า "เสร็จแล้ว" คนงง.. ที่ท่านสร้างอยู่นั่นเสร็จแล้วเสร็จไปทุกวัน จบไปทุกขณะไม่ได้ยึดอะไร เช่นกันผู้ให้ได้ให้แล้ว ผู้สร้างได้สร้างแล้ว สร้างเสร็จไปทุกวัน ต่อให้คนสร้างตายก่อนเขาก็ทำเสร็จแล้ว ต่อให้สร้างแล้วไม่เสร็จเพราะเหตุปัจจัยใดๆหรือจะมีภัยพิบัติเกิดขึ้น ผู้สร้างก็ได้ทำจนสุดความสามารถแล้ว หากยังมีโอกาสทำก็ทำต่อไป ไม่มีโอกาสทำก็วางลง จะทุกข์กับอะไร ผู้ให้ได้บุญแล้ว (ได้ชำระตั้งแต่วันที่ให้แล้ว) ผู้ทำก็ได้ทำแล้วอย่างเต็มที่ (บุญที่ได้แล้วเช่นกัน) สามารถทำให้เสร็จได้ก็เสร็จ ไม่สามารถทำให้เสร็จได้ก็เสร็จ(แล้ว) หากรู้จักวาง มีสัมมาทิฏฐิ มีมุมมองต่อชีวิตที่ถูกต้อง จะไปทุกข์ได้อย่างไร ชีวิตมีแต่ความสงบเย็น สำคัญที่สุดคือ สัมมาทิฏฐิ นั่นเอง